Η χώρα μας έχει σοβαρά προβλήματα. Αυτό ασφαλώς το γνωρίζει και ο Κος Παπανδρέου, για αυτό αποφάσισε αμέσως μετά την εκλογή του στις 4/10/2009 να λύσει μερικά από αυτά.
Το πρώτο σοβαρό πρόβλημα ήταν τα ονόματα των υπουργείων τα οποία και άλλαξε αλλά για να μην θεωρηθεί άτολμος όπου υπήρχε «μεγάλο» πρόβλημα, μαζί με το όνομα κατάργησε και όλο το υπουργείο. Ειδικά για το υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης θα πρέπει να πούμε ότι ήταν αναπόφευκτη η κατάργηση του γιατί το άτιμο δεν περιείχε μια αλλά δυο κακές λέξεις.
Ας προσπαθήσουν οι έλληνες και κυρίως οι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος, να θυμηθούν, αν το όνομα του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ήταν μέσα στην λίστα των δικών τους προβλημάτων, ή αν ήταν μέσα στις δικές τους προτεραιότητες. Είχατε εσείς διαμαρτυρηθεί, είχατε ποτέ ζητήσει να μην λέγεται ‘εθνικής παιδείας΄, αλλά κάπως αλλιώς!
Μπορεί ή μάλλον είναι σίγουρο, ότι κάποιοι φανατικοί θα υποβιβάσουν το γεγονός λέγοντας ότι αυτό δεν είναι σοβαρό ζήτημα, και ότι είναι κακόβουλο να ασχολείται κανείς με ένα τέτοιο θέμα ή ότι είναι εθνικιστής….
Αν όμως δεν ήταν σοβαρό τότε γιατί αυτό βρισκόταν πρώτο στην λίστα των προτεραιοτήτων του Κου Παπανδρέου?
Είναι παράφρον αυτός ο άνθρωπος! Παραλαμβάνει μια χώρα έτοιμη να χρεοκοπήσει και από τα τόσα προβλήματα που υπάρχουν αυτός αποφασίζει να ασχοληθεί με τα ονόματα των υπουργείων, ή μήπως υπήρχαν πράγματι σοβαροί λόγοι που τον οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση?
Σε αυτή την ερώτηση θα πρέπει να απαντήσουμε όλοι, γιατί αν συμφωνούμε ότι η αλλαγή του ονόματος στο συγκεκριμένο υπουργείο, δεν έγινε για να ικανοποιήσει κάποιο δικό μου ή κάποιο δικό σας αίτημα, δηλαδή αίτημα των πολιτών αυτής της χώρας, τότε γιατί έγινε?
Για να το πω ποιο απλά, αν εσείς ξυπνάγατε το πρωί και σας βασάνιζε το «μείζων» πρόβλημα της αλλαγής του ονόματος στο υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, τότε ο πρωθυπουργός πολύ καλά έκανε και το άλλαξε. Αν όμως εσείς του ζητούσατε άλλα πράγματα, και αυτός έκανε άλλα, τότε ή έχει κάποιο πρόβλημα ακοής ή ακούει και άλλες φωνές, τις οποίες εμείς δεν ακούμε.
Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο, αυτό είναι που πρέπει όλοι να μάθουμε, να ακούμε αυτές τις φωνές, προσπαθώντας να δούμε πίσω από τα γεγονότα.
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ 